Evimizdeki küçük insan

Canım yavrum hergeçen gün yeni bir kelime öğreniyor.Duyduklarını dili döndüğünce söylemeye çalışıyor.Bütün gün papağan gibi bildiği kelimeleri tekrar tekrar söylüyor.Daha önce söyliyebildiği kelimeleri yazmıştım.Şimdi onlara eklenenler ile söylemesini değiştirdiği kelimeleri yazıyorum:
ottu: otur
bebe: bebek
ava: hala
daya: dayı
anna: anne
anane: annanne
abi: abi
aba: abla
appa: hoppa
ap: hop
ami: amin
bapka: şapka
amna: amca
du: su
düt: süt
atti: aç ( 2.anlamı, diğer anlamı attı)
eggh: tuvalete gitmiş biri için egh yapıyor diyoruz.Altına yaptığı zaman yanıma gelip egh diyor.(Altıma yaptım demek istiyor.)veya çöpleri ellememesi için egh annecim diyorum.O da egh egh deyip tekrarlıyor.
Aslında söylediğin herşeyi kendince tekrar ediyor.kimi benziyor kimi zaman alakası olmayan bir cevap veriyor.Ama son zamanlarda en çok kullandığı kelimeler bunlar.Tabi büyüdükçe davranışlarında da değişiklikler oluyor.Şöyle ki:
- Uykusu gelince yününü alıp (malum onsuz uyuyamıyoruz) ee-ee-ee diye yanıma geliyor. (yani benim uykum geldi beni uyut.) veya arabada uykusu gelince ee-ee-ee diyerek kendine ninni söylüyor.
- Yatmadan önce süt içerken muhakkak işaret parmağını ağzıma sokuyor ve benden öpücük vermemi bekliyor.

- Yeni birşey alınca artık seviniyor.cici cici deyip seviyor.Üzerine giydirmemizi istiyor.Yada üstüne tuttuğumuzda pek bir memnun oluyor.Süslü işte :))

- Enteresandır artık bebek arabasını seviyor.Eskiden otursun diye neler yapmazdık da otutturamazdık.Şimdi görür görmez ıh ıh deyip oturmak istiyor.Etrafına bakınarak gezmek hoşuna gidiyor.Doğrusu ilk önce bu işe şaşırmıştık ama şimdi keyfini çıkarıyoruz :))

- Elektrik düğmelerini açıp kapamayı oyun haline getirdi.

- En güzellerinden birtanesi de beni görür görmez anne demesi. İşten geldiğimde kızımdan ilk duyduğum sevgi dolu anne sözcüğü oluyor.Geçenlerde uykudan kalkmış anne diye sesleniyor. Bazen sabaha karşı uyanıyor.(genelde erken yattığında oluyor bu durum) O karanlıkta bile beni seçip anne deyip boynuma sarılıyor.Bazen dakikalarca birbirimize sarılmış vaziyette kalıyoruz.(hiçbirşeye değişemeyeceğim dakikalar o anlar)

- Terliklerimi biliyor.Eve geldiğimde giymem için terliklerimi getiriyor kaymak kızım.

- Dışarı çıkmak istidiğinde önce şapkasını getiriyor.Sonra tek tek ayakkabılarını getiriyor.Sonra da adda diyor.gezmek istediğini anlamamak için aptal olmak lazım :))

- Artık kucağımızda değil de bir birey gibi sandalyede oturmak istiyor.Ottu ottu deyip oturacağı sandalyeyi seçiyor.Oturduktan sonra birlikte yemek yiyoruz fıstığımla.

- Namaz kılanı gördüğünde ami ami diyerek yanına gidiyor.Secdeye yatmaya çalışıyor.Taklit ediyor.Bazen tesbihi alıp ami ami diye dolanıyor :))
İşte böyle.Günler geçiyor.Zeynep Sudem büyüyor.Dünyayı keşfediyor.Yeni şeyler öğreniyor ve biz yaşlanıyoruz.Evlat yetiştirmek emek,özveri,fedakarlık isteyen çok zor bir şey.Ama bir o kadar da dünyanın en güzel şeyi.Onun yerini dolduracak başka birşey tasavvur edemiyorum kafamda.Allah yokluğunla imtihan etmesin beni kızım.Seni dünyalar kadar çok seviyorum.Sen benim herşeyimsin,canımsın.

Bal kızım,kaymak kızım

Can kızım,şeker kızım

Sevgilerle,