Bilenler bilir Zeynep Sude'nin yaz-kış yanından ayırmadığı, ağladığı zaman ona sarılıp teselli bulduğu, uykusu geldiği zaman onsuz uyuyamadığı bir düdümüz vardı. Parmağını emer ve onu koklardı bizimki :) Düdü dediğimiz aslında bir yün yelekti ama herşeyi unut onu unutma.Kıyametler kopar, nerden olsa döndürürdü bizi..Biz de birbirimize aman çocuğun yünü diye diye, Zeynep Sude ona düdü ismini vermişti. Her fırsatta düdüsünü yanında isteyen Zeynep Sude büyüdükçe yalnızca uykusu geldiğinde ve ağladığında arar olmuştu düdüyü. Bir de bu düdü her yere bizimle geldiğinden sürekli düşüyor, yerlerde sürünüyordu. Yıkamakla baş edemiyorduk. En son ne kadar kollasakta doktor enfeksiyon kaptığını söyleyince enfeksiyon kaynağı olarak düdü olabileceğini düşündüm. 2 gün sabaha kadar ateşini düşürmekle uğraştık. En son kızım bak bu düdü seni hasta ediyor gel bunu atalım dedim. Hastalıktan yorgun düşen Zeynep Sude'de tamam dedi. Kapının önüne çıkıp düdüyü attık. Üstelik ona attırdım ki daha inandırıcı olsun. Sonrasında ben düdüyü alıp sakladım çok ararsa veririm diye..Bir iki ağladı.. Bak dedim çıkalım kapıya abiler almış düdüyü..En son ikna oldu aldıklarına..Ağlamadı ama ilk hafta uykuya geçmekte çok zorlandı. Bir iki gün öğle uykusu uyumadı ve uykusu olduğu halde çok zor daldı. Aslında düdüye o kadar düşkündü ki bu kadar kolay bırakacağını hiç düşünmüyordum. Kızım bana bu tür konularda hiç zorluk çıkarmadı gerçekten. Düdüyü 22.04.2013 te bıraktı. Bırakalı 3 hafta oldu ve düdüsüz şu anda çok mutluyuz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder